Biri ve diğeri…

Boğazıma dayatılan bıçak, cesedimi renklendirecek kanı serbest bırakıyor ve çocuk bedenim yere yığılıyor.

Soğuk asfalt tabutum olurken yanı başıma çömelen Azrail’im ipek saçlarımı okşuyor.

Kanım soluğumu engelliyor, tenim bulutların rengine bürünüyor.

Minik göğsüm inip kalkamayacak kadar yorulduğunda pis eller beni kucaklıyor, küreğini toprağa saplıyor ve mezarımı kazmaya başlıyor.

Serin yatağında dinlenirken gübre olacak bedenim bir gün üzerinde ot çimlenecek toprakla örtülüyor ve ruhum sessizliğin huzuruyla dolarken cesedim annemin çığlıklarıyla bulunmayı bekliyor.

Katil işini bitirdiğinde yüzü hafif bir tebessümle doluyor ve arındırdığını zannettiği kalbi rahatına kavuşuyor.

Şimdi ise bir ölü ruh ile bir ölü gövde keşfedilmeyi bekliyor. Biri dualarla süslenecek, diğeri küfürlerle.

Biri mermer taşlarla kuşatılacak, diğeri demir parmaklıklarla.

Biri sonsuzlukta özgürlüğü tadacak, diğeri kendi gövdesinde hapsolacak.

Biri meleklerin kanatlarıyla donatılacak, diğeri şeytanın mızrağıyla.

Biri ve diğeri bir gün unutulacak fakat masumun kanıyla yıkanmış toprak, nefretin bir simgesi olarak evrenin son anlarına kadar yaşayacak.