Dilimiz, deve dikeni!

“Tatlı söz yılanı deliğinden çıkarır” sözü, bizlere atalarımızın en kıymetli manevi mirasıdır.

Öyle bir dönemden geçiyoruz ki ne atamızı, ne de kendimizi tanımaz olduk.

Unutmamamız gereken şu mirasın değerini bilemedik.

”Su uyur, düşman uyumaz” demişlerdi.

Her gün siyasetin güdümünde, hay huyla geçiyor ömrümüz.

Düşman ağını örüyor, hala uykuda bazıları da seyirci!

***

Hepsi bir tarafa bugünkü kaos ortamında dilimiz çok kirli!

İnsanının en yüce makamı DÜŞÜNCE, bir köşede yetim…

Artık özümüze dönmenin yoluna dönmeliyiz.

***

VÜCUDU KİRDEN

AĞZI KÜFÜRDEN 

KALBİ KİBİRDEN 

KORUMA ZAMANIDIR.

Çünkü, insanın görünen yüzü, bu hastalıklardır.

***

Peki, insanı nasıl tanımalıyız?

Hepimizin aklına ilk gelen şudur;

Yolculuk yapacaksın,

Alışveriş yapmalısın,

Bir sofrada oturmalısın der geçeriz!!!

Halbuki insan ne çekerse dilinden çeker

Sözü hiç aklımıza gelmez!

***

Kıssanın iyi ve kötü yolu dilinden bellidir:

Ne olursan ol,

Ama önce nefsinin öğretmeni ol.

Ve vicdanın öğrencisi ol.

***

Birini kandırdığında, ona aptal dersin.

Ama sen karaktersiz biri olduğunu aklına getirmiyorsun.

Bil ki, sözün fiilden fazla olması alçaklıktır.

***

Adil ve namuslu insan, sözleriyle değil,

Görevini layıkıyla ölçen insandır.

Çirkinlik yüzlerde değil, insanın içindedir.

İçerideki çirkinlikler dil ile güzelleşir.

Yunus Emre’nin Hacı Bektaş-ı Veli’nin…

Daha yakına gelelim Aşık Veysel’in…

dili, bizlerin de dili olmalıdır…

***

İnsan vardır ki, söylediği sözlerle büyür.

Söz vardır ki, söyleyen insan yüzünden büyük olur

Güzel sözü söylemeli, güzelden söylemeli.

Güzeli güzelce söylemeli.

İnsanda söz ile değişir kader,

Ya yurda baş olur, ya başı gider.

Konuşmaktan başka yapılan yok.

Ağızdan çıkanları duyan diliniz tutulsun…

Diyerek öfke krizine yakalanıyor.