Hüzün ve sevinç…

30 Ağustos Zafer Bayramını, vatan millet aşkıyla yaşayan kardeşlerimizin asil duygularıyla, coşkulu bir şekilde kutladık.

Ne hazindir ki, vatanın kurtuluşu ile taçlanan böyle bir gün, kutuplaşanın, inkarın kirli gölgesinde kutlanmış oldu!!!

Zaferin sahibi millettir.

Atatürk ve silah arkadaşları, vatanı kurtarmak için canını esirgemeyen,

All ah’ın bir lütfu kahramanlarımızdır.

Zafer, seksen dört milyona emanettir.

Neden hep birlikte 30 Ağustos günü bir arada olamıyoruz?

***

Vatanın her tarafı kuşatılmışken neden ayrılık tohumları ekenleri göremiyor. ‘Söz vatan olunca gerisi teferruattır’ diye birilerini susturamıyoruz. Bu gerginlik yarın kötü neticeler doğurmaz mı?

Ne diyeyim; aklımız eriyor, gücümüz yetmiyor.

Yönetenlerin koltuğu, yönetmek için çalışanların engellenmesi…

Memlekette sıkıntılara sebep oluyor.

Önceleri, hariciye konusunda kucaklaşıp kenetleniyorduk.

Bugün bu gücümüzü de kaybettik!

***      

“Atatürk, hep gölgesinde durduğumuz bir ağaçtır.”

“İslamiyete en büyük hizmeti Atatürk yapmıştır.”

diyen bir Milli Eğitim Bakanımız ve Diyanet İşleri Başkanımız vardı.

Neden görevden alındılar?

Ne hazindir ki, bugün Atatürk’ü tanımayan din görevlileri iş başında.

Kutuplaşmanın, gerginliğin, öfkenin, nefret dilinin sebebini, görevlilerin kendi çıkarları için karanlık günler yaratmış olmalarındandır.

30 Ağustos Zafer Bayramı gününde Atatürk’ü anmayanların gafleti, inkarcılığı bir kere daha göstermiştir ki, ülkemize yine nefret tohumları saçılmış, kendi iradesiyle hareket edemeyen bir toplum olmuşuz.

***      

Bir millet kurucu liderine sahip olamadıysa,…

Çocuklarını Atatürk’le tanıştırmıyorsa…

Kaybeden milletimiz, gençlerimiz ve torunlarımız olacaktır.

“Bugün, kaz gibi yolunuyor, babalar gibi satılıyoruz.”

Gömlek değiştirip, kara gömlek giyenlerin …

Artık gömleksiz, şeffaf adil olmalarının tam zamanı.

Yollar uçaklar, hastaneler köprüler fabrikalar yaparsınız,

Hiçbir anlam ifade etmez!!!

Bunların değerini bilen, koruyan, iyi insan yetiştirmiyorsanız, hiçsiniz!!!

Hüzünle sevinç, bir gün de bulut gibi dağılır.

“Cahil  davula benzer, sesi çok çıkar ama içi boştur.”

Yalan rüzgarlarına set çekelim.

Kin, öfke, nefret dilinin kökünü kurutalım!

Hep birlikte sevgi, gönül köprüleri dürüstlük yolumuz olsun.

Ne Mutlu Türk’üm diyemiyorsanız, vicdanınızı hakim yapın.

Siyaseti bir oyun olmaktan kurtarın.

Hüzün ve sevinçte hep beraber olalım.

Sermayemiz, ilgi, bilgi, sevgi ve sabır olsun…..

ZOR MU?