‘İthal, Tarım…’

23 Şubat 1945, Türkiye ve ABD arasında imzalanan İktisadi Antlaşma.

4 Temmuz 1948, ABD-Türkiye İşbirliği Antlaşması.

Ve Türkiye’nin, Marshall Yardımlarını almaya başlaması.

10 Temmuz 1954, ABD, PL 480 (Public Law) Kamu Hukuku Kanunu; “Barış için Gıda Kanunu.”

*** ***

Dayanakları yukarıdaki kanun ve antlaşmalar olmak üzere, Türkiye ve ABD arasında imzalanan “Münakıt Zirai Emtia Antlaşmaları.”

Bu antlaşmalar kapsamında 1954-1963 arasında yapılan koşullu antlaşmalar, krediler, ayni ve nakdi hibeler ve genişleyen, “koşullu” Tarımsal Ticaret.

*** ***

24 Ocak 1980 kararları.

1996, AB Gümrük Birliği Antlaşması.

2001, DERVİŞ Yasaları.

IMF kredi antlaşmaları.

Dünya Bankası kredi antlaşmaları.

DTÖ (Dünya Ticaret Örgütü) yükümlülük antlaşmaları.

*** ***

Tarım ürünlerinde “taban fiyat” desteklemesinden “Doğrudan Gelir Desteklemesi” yöntemine geçiş.

Tarım Satış Kooperatiflerinin zayıflatılması; EBK, SEK, TEKEL, Sümerbank, yem fabrikaları, gübre fabrikaları, şeker fabrikalarının özelleştirilmesi.

Tarım alanlarının “tarım dışı kullanıma” maruz kalması.

*** ***

TOPRAKSU, KÖY HİZMETLERİ gibi kırsal alan hizmet kurumlarının kapatılması ve kırsal alanın sosyal desteklemelerinin (eğitim, sağlık, kültür dahil) dağınıklaşması.

AVM ve tüketim kültürü ile kırsal nüfusun göçe özendirilmiş olması.

Üretici yerine tüketiciyi önceleyen tarımsal yönetim.

Desteklemelerin planlama ve dağıtım zaafiyetleri.

Projelerin denetimsizliği , “kârlılık” ve “ etki-değerlendirme” analizine dayandırılmasındaki sıkıntılar.

*** ***

İşte bunlar, tarımdaki uluslararası antlaşmaların,

Ülke içi kararların ve yönetim tercihlerinin,

Ekonomik yorum ve kararların önemli birkaç tanesi.

*** ***

Sosyal, siyasal, toplumsal ve ekonomik sonuçlarda geldiğimiz yer ise; Tanzim ve satış.

Patates, soğan dahil, birkaç ürün dışında tüm temel ihtiyaç maddelerinde “ithalat.”

*** ***

Demek ki boşuna demiyormuşuz;

 “İTHAL, TARIM” diye!