Yalan değil usta…

O kadar çok şey yazılabilir ki bu seçim için…

Nitekim yazıldı, yazılıyor ve yazılacak.

Malzeme bol.

Konu envaiçeşit.

Çevir çevir yaz…

Örneğin kaybedenleri yaz.

Cumhur  ittifakı kaybetti.

Sayın Cumhurbaşkanı kaybetti.

Bilge(!) Lider (!) kaybetti.

Binali Yıldırım kaybetti.

İçişleri Bakanı kaybetti.

Öcalan kardeşler kaybetti.

Anadolu Ajansı, TRT, yandaş yalaka basın kaybetti.

Yalan, iftira, tehdit, kötü söz, millete tepeden bakan siyaset kaybetti.

*** ***

Sonra kazananları sırala.

Öncelikle İstanbul kazandı.

Millet kazandı, Millet İttifakı kazandı.

Ekrem İmamoğlu kazandı.

Türk-Kürt kardeşliği kazandı.

Güler yüz, samimiyet, mütevazi duruş, kazandı…

*** ***

Dilersen seçim sonuçları üzerine derin analizler yap.

Örneğin; “İstanbul’da teklediler. Sıra Türkiye’de tökezlemelerine geldi” de.

Ya da; “İstanbul’da başlayan hikaye yine İstanbul’da bitti” de.

Veya; yandaş  yalaka basının yaptığı gibi, dilin CHP kazandı demeye varmıyor ise,

“İstanbullu seçimini yaptı” de.

*** ***

Çok mu sıradan geldi bütün bu tespitler?

O hale, şairlerin mısraları ile anlatmayı dene olanı biteni.

Önce 18. Yüzyıla uzan ve Nedim ile başla mesela.

“Bu şehr-i  Sitanbul ki bi misl ü bahâdır

Bir sengine yek pâre Acem mülkü fedâdır” de.

Sonra Yahya Kemal Beyatlı ile devam et.

“Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!

Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.” de.

Kaybedenlerin ruh halini anlatmak için Orhan Veli’nin o meşhur mısralarını aktar örneğin;

“İstanbul’un mermer taşları;

Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;

Gözlerimden boşanır hicran yaşları;

Edalım,

Senin yüzünden bu halim.” de.

Kazananların inanmışlığını, Vedat Türkali’nin mısraları ile tarif et.

“Boşuna çekilmedi bunca acılar.

Büyük ve sakin Süleymaniye’nle bekle .

Parklarınla, köprülerinle, meydanlarınla

Bekle bizi İstanbul.

Haramilerin saltanatını yıkacağız.

Bekle o günler gelsin, gelsin İstanbul.

Sen bize layıksın biz de sana İstanbul…” de

Sonra dilediğince devam et, Sabahattin Ali’den, Cahit Sıtkı Tarancı’ya,

Özdemir Asaf’tan Atilla İlhan’a onlarca şiir bulabilirsin İstanbul’u anlatan.

Ama mutlaka Nazım’ın şu mısraları ile bitir;

“Dur! bırak kaynasın kahvenin suyu,

Bana İstanbul’u anlat nasıldı?

İnsanlar gülüyordu de

Trende, vapurda, otobüste,

Yalan da olsa hoşuma gidiyor, söyle…”

Sonra gözlerini kapat ve boşluğa fısılda;

“Yalan değil usta…

İnsanlar gülüyor İstanbul’da.

Trende, otobüste, vapurda…”